De politie werd om 6.45 uur gewaarschuwd, door wie is onduidelijk. In de woning trof ze het stoffelijk overschot van een 58-jarige man aan. Buiten de woning hield ze een 58-jarige vrouw aan, de partner van het slachtoffer.
Het slachtoffer woonde sinds oktober 2018 in het appartement; hij was niet uit Doornenburg afkomstig.
Getuigen omschreven hem in De Gelderlander als kalend en 1 meter 70 lang. Hij kwam wel eens in het wijkcentrum; niet om te praten, maar omdat hij thuis geen wifi had.
De vrouw - met lange, blonde haren - kwam er twee maanden later wonen. Ook zij is niet uit Doornenburg afkomstig.
De politie was de avond voor de moord nog aan de deur geweest. Ze voerde een bemiddelingsgesprek, zoals ze het zelf formuleerde. Kennelijk was er al langer sprake van onenigheid.
Tijdens een pro forma-zitting bleek dat de vrouw haar vriend die nacht met een hamer had doodgeslagen, terwijl hij sliep.
Volgens de advocaat van de vrouw was zij doodsbang voor het slachtoffer. Die zou haar hebben geterroriseerd en gedreigd hebben haar dochter iets aan te doen.
Volgens de advocaat van de verdachte zou het slachtoffer in Spanje zijn veroordeeld voor een levensdelict.
Het Openbaar Ministerie ging uit van moord, iets wat zou blijken uit WhatsApp-verkeer tussen de verdachte en haar dochter.
In mei 2019 werd duidelijk dat de vrouw de man met een hamer op het hoofd had geslagen terwijl hij sliep.
Volgens het Openbaar Ministerie zou de vrouw al voor ze die hamer ter hand nam via WhatsApp met haar dochter hebben overlegd hoe hem te vermoorden. Rattengif?
Met andere woorden: voorbedachte raad.
Tijdens de zitting vertelde de vrouw dat ze wilde overleven. Want hij was agressief.
Ze handelde toen hij in bed lag te slapen. Vijf keer sloeg ze hem met genoemde hamer op het hoofd. Zonder te kijken, want ze kan niet tegen bloed.
Eigenlijk wilde ze niet, maar ze deed het toch. Om te overleven.
Tijdens de zitting bleek ook dat het slachtoffer in Spanje niet had gezeten voor een levensdelict. Althans: niet voor een voltooid levensdelict. Hij had 9 jaar gekregen voor een poging tot doodslag.
Maar het verklaart enigszins.
Uit onderzoek bleek dat de vrouw een persoonlijkheidsstoornis heeft en verminderd toerekeningsvatbaar was ten tijde van de daad.
Het Openbaar Ministerie eiste desalniettemin 14 jaar voor - inderdaad - moord. De officier hield rekening met de feiten dat ze al een andere woning had gevonden en dat ze hem (ook) had kunnen ontvluchten toen de politie aan de deur stond.
Het werd 12 jaar. De rechtbank oordeelde dat de vrouw met voorbedachte raad had gehandeld. Moord, dus.
In Doornenburg werd bij ons weten nog niet eerder een moord gepleegd.
Wel werd in 2003 een inwoner van die plaats vermoord, de 41-jarige Gerard Haazen. Hij werd in Nijmegen dood aangetroffen in Bio Land, een winkel voor gereedschap van hennepkwekers. Hij bleek te zijn beroofd. De hoofdverdachte kreeg acht jaar.
En in 1966 vermoordde Willem G. uit Doornenburg in Nijmegen zijn oom Derk Peters (65) nadat Peters hem een lening had geweigerd. G. kreeg zes jaar en tbr.
