Die avond om 23.20 uur stond er plots een man op de deur van het politiebureau in de Nicolaasstraat te bonken. Aanbellen vond hij kennelijk niet voldoende.
Agenten die de deur openden zagen dat hij een bebloed mes in zijn hand had.
In slecht Nederlands vertelde de man - de 44-jarige Bulgaar A.S., naar later bleek - dat in de Czaar Peterstraat even verderop een vrouw was neergestoken. Een 28-jarige Bulgaarse, naar later bleek.
Ter plaatse gekomen begonnen de agenten meteen met reanimeren, maar de vrouw overleed twee weken later alsnog. Ze was inmiddels 29 jaar oud.
De man met het mes werd aangehouden. Hij bekende.
Op een eerste pro forma-zitting klaagde de advocaat van de verdachte dat zijn cliënt in zijn afwezigheid was verhoord. Het Openbaar Ministerie zegde daarop toe dat dit nooit meer zal gebeuren.
De verdachte weigerde vervolgens zich te laten onderzoeken door een psycholoog of psychiater en kon daarom door het Pieter Baan Centrum slechts worden geobserveerd.
Tijdens de zitting werd het motief duidelijk: De vrouw had hun relatie verbroken en S. accepteerde dat niet.
Klassiek mannenmotief.
Hij stalkte haar, telefonisch en anderszins. Zij zag zich zelfs gedwongen een ander telefoonnummer te nemen. Meermalen. Maar hij wist waar ze woonde en wachtte haar op.
Althans, volgens het Openbaar Ministerie. De man zelf beweerde dat hij die avond toevallig in de buurt van haar woning was omdat hij in dezelfde wijk zelf een woning wilde huren en hij had op straat een tas gevonden met dat mes erin.
Met andere woorden: geen voorbedachte raad.
Het OM geloofde daar weinig van en eiste 17 jaar.
De rechtbank geloofde niet dat de verdachte het mes op straat had gevonden, maar achtte voorbedachte raad ook niet bewezen: 9 jaar.
Het OM ging in hoger beroep en eiste opnieuw 17 jaar voor moord. Uitspraak februari 2020.
