De 29-jarige Anne-Marie van Loon had de 20-jarige Matthias M. die avond voor het eerst ontmoet.
Die nacht schopte hij haar dood met de karatetrappen die hij zichzelf had aangeleerd.
Haar lichaam werd de volgende dag gevonden, naast haar auto op de parkeerplaats van de Spokeplas.
Nog diezelfde dag meldde M. zich als getuige bij de politie. Maar daders die zich als getuige melden, vallen doorgaans (snel) door de mand.
Zo ook Matthias M.
Zijn advocaat meldde dat M. 'hele stukken uit zijn geheugen' miste, maar ook had geconcludeerd dat hij de dader wel moest zijn.
Kon niet anders.
Tijdens de rechtszaak vatte de rechtbank de 'persoonlijke omstandigheden' van M. aldus samen.
Zijn ouders waren Jehova getuigen, pa rechtlijniger dan ma. De Bijbel was thuis de leidraad, voor emoties was geen plaats.
Op zijn zestiende zette M. zich tegen zijn ouders af. Hij vierde zijn verjaardag, stak een sigaret op en begon te drinken.
Hij gedroeg zich stoer en onverschillig, zelfstandig en onkwetsbaar. Kortom: hij voelde zich minderwaardig.
Toen hij zeventien was, kwam hij voor het eerst in aanraking met justitie wegens vernieling en rijden onder invloed (twee maal).
Op 10 oktober1997 had hij om 22.00 uur al twintig flessen bier op. Afhankelijk van de inhoud is dat bijna een krat of meer dan een krat.
In shoarmazaak de Piramide drink hij nog zeven of acht flessen bier voordat hij Marie van Loon binnenstapte.
Samen dronken ze nog een aantal drankjes met 40% alcohol.
Anne-Marie van Loon was tweede stuurman op de grote vaart en wel wat gewend. Ze was in Noordwolde om haar ouders te bezoeken.
Ze besloot M. naar diens woning te brengen, in haar Jeep. Maar hij dirigeerde haar richting Spokeplas.
Toen ze dat doorkreeg, keerde ze om.
Bij zijn woning stelde M. voor nog iets te drinken bij het Trefpunt. En daar stemde Anne-Marie van Loon alsnog in naar de Spokeplas te rijden.
Voor seks.
Maar daar aangekomen kreeg Shakespeare gelijk: drank 'provokes the desire, but it takes away the performance'.
Toen Anne-Marie van Loon daar een opmerking over maakte, was Matthias M. gekrenkt. Tussen de schoppen tegen haar gezicht door stootte hij zijn vingers hard in haar vagina.
Maar geen krant die dat durfde op te schrijven.
Daarna voelde M. naar eigen zeggen niets meer. 'Ik ben door het bos naar huis gelopen en gaan slapen.'
De deskundigen oordeelden dat Matthias M. verminderd toerekeningsvatbaar was en adviseerden tbs.
Het Openbaar Ministerie eiste dat inderdaad. Plus 10 jaar cel.
De rechtbank veroordeelde M. tot 8 jaar en tbs. Met dwangverpleging.
Diezelfde deskundigen hadden de kans op herhaling als groot ingeschat. In 2010 kregen ze gelijk. Dat jaar doodde M. de 34-jarige Halil Erol.
Of toch niet?
In die zaak eiste het OM op 13 november 2024 in hoger beroep 10 jaar en tbs met dwangverpleging tegen M.
Uitspraak december 2024.
