De steekpartij vond rond 2.00 uur plaats in een woning.
De 52-jarige Rubia - een Surinaamse met twee zoons - werd zwaargewond naar het ziekenhuis gebracht, waar ze overleed.
De politie hield de 43-jarige Jurgen G. aan, haar partner, geboren in Paramaribo. Zanger in een band.
Tijdens de eerste regiezitting stelde G. dat hij zich niet veel kon herinneren.
Eigenlijk niets.
Maar het was zeker geen vooropgezet plan zijn geliefde te doden, zoals het Openbaar Ministerie stelde.
Volgens G. was hij die dag uit zijn lichaam getreden en was dat lichaam door een beschermengel overgenomen.
Hij was vaker niet te volgen.
Tijdens de tweede regiezitting zei zijn advocaat dat er een 'cultureel element' aan deze zaak zat.
G. zelf wilde zei: 'Ik ga niet hier komen zitten om leugens te maken en haar zwart te bekladden.'
Tijdens de derde regiezitting - en met een andere advocaat - bleek dat het onderzoek naar zijn geestelijk welzijn in april 2024 afgerond zou worden.
Niet, dus.
Maar toen was al wel duidelijk dat G. vermoedelijk verminderd toerekeningsvatbaar was ten tijde van de moord.
Hij zei nog: 'Ik ben er niet trots op wat er is gebeurd.'
Een zin waard om vaak te herlezen.
Tijdens de inhoudelijk zitting in juli 2024 bleek dat G. meteen na zijn arrestatie tegenover de politie had verklaard dat Rubia vreemd was gegaan.
'Ik gun geen enkele man wat mij is overkomen.'
Of ze werkelijk vreemdging, kwam niet vast te staan. Niets van gebleken.
Ze hadden elkaar leren kennen via Facebook, toen hij nog in Suriname woonde. Hij zag haar als een overzeese relatie.
En Nederland als een vakantieland.
Zelf ging G. wel vreemd. In Suriname en in Nederland. Maar naar zijn uitspraken te oordelen telde dat niet.
Want: 'Ik heb het zodanig gehouden... het mocht geen stress voor Rubia opleveren. Het was gewoon een snoeprelatie. Die snoepvriendin was voor erbij.'
Een bijvrouw.
Oftewel, zoals hij het zelf formuleerde: ik ben hij geen koekje. Ik ben niet het type dat trouw is.
Maar IK mag dat, ZIJ niet.
Volgens G. was dat overigens onderdeel van de Surinaamse cultuur, waarin de man 'een beetje dominant en controleerderig' is.
Voor de goede orde: 'Dat doen mannen om te tonen dat ze van een vrouw houden.'
Op enig moment pakte hij haar telefoon af.
Op vele momenten lokte hij ruzie met Rubia uit, die hem dan geld gaf om hem weer rustig te krijgen.
Die avond dronk hij net als alle voorgaande avonden enkele glazen rum. De fles stond op zijn nachtkastje. Twee, drie glazen.
Zei hij.
De volgende ochtend was het eerste was hij zag: de fles op het nachtkastje.
Twee, drie glazen?
In ieder geval was hij dronken toen de politie hem in de boeien sloeg.
Sectie wees uit dat hij Rubia 36 keer had gestoken en zeventien keer had gesneden.
'Mi Gado' (mijn God), was het laatste wat hij haar had horen zeggen.
Het Openbaar Ministerie eiste 12 jaar.
De advocaat vond dat wat veel, 4 jaar was volgens hem wel voldoende.
En in nog een opzicht was hij het niet met de officier van justitie eens. Die had het woord femicide gebruikt.
Letterlijk zei de officier: 'Eens in de 8 dagen wordt (in Nederland) een vrouw vermoord door een partner of ex-partner vanuit controledrang en jaloezie.'
Maar de moord op Rubia was geen femicide, aldus de advocaat. G. had gewoon te veel gedronken. Niet alleen die dag, al veel langer.
Rum met een alcoholpercentage van 81. Met die nacht kortsluiting in zijn hoofd tot gevolg.
En dan was het ook nog eens donker in de slaapkamer. Waardoor hij het gevolg van zijn acties niet kon overzien, aldus de advocaat.
Niks femicide dus. Hij vroeg vrijspraak. En anders een lichte straf: 4 jaar.
We gaan het zien. Op 26 juli 2024 om 13.00 uur.
(Onder ons gezegd en gezwegen: alleen het afpakken van haar telefoon alleen al duidt op femicide.)
Aan de andere kant: in Nederland wordt niet elke week een vrouw vermoord, althans niet gemiddeld. En zeker niet in al die gevallen door hun partner of ex-partner.
En indien door hun (ex-)partner, dan lang niet altijd vanuit controledrang of jaloezie.
We zijn benieuwd naar de bron van deze officier van justitie.
