Flavio Fadda - afkomstig van Sardinië - zat in een geparkeerde auto toen het vuur op hem werd geopend.
Zijn vriendin zat naast hem; zij raakte lichtgewond.
De schutter was Toontje Damen jr, de zoon van een doodgeschoten vader die later zelf ook werd doodgeschoten.
Damen en Fadda waren vroeger bevriend. Die vriendschap bekoelde toen Fadda iets met de ex van Damen begon.
De vrouw die naast hem in de auto zat.
Die avond wilde Damen met zijn ex praten over een omgangsregeling inzake het kind dat de twee met elkaar hadden.
Met Fadda erbij.
Damen liet echter zijn vuurwapen spreken en schoot Fadda dood.
Hij kreeg 12 jaar, ondanks het pleidooi van zijn advocaat. Die vond dat het zelfverdediging was, noodweer.
Fadda zou namelijk ook een vuurwapen bij zich gehad hebben en als eerste hebben geschoten. Het bewijs daarvoor waren kruitsporen op zijn handen.
Maar, zei het Openbaar Ministerie: die zaten daar omdat Fadda met zijn handen de wonden had aangeraakt die Damen had veroorzaakt. En de kogels waren van zo dichtbij afgevuurd dat er kruitsporen in en rond de wond zaten.
Vandaar.
Bovendien: het vuurwapen dat Fadda zou hebben getrokken, werd niet gevonden.
Maar, zei de advocaat: dat is weggenomen door de broer van Fadda, die het uit de auto wegnam op een moment dat de agenten even niet opletten.
Damen hoorde 18 jaar tegen zich eisen, een eis die mede gebaseerd was op zijn strafblad. Dat telde (ook) achttien pagina's.
Het werd dus 12 jaar.
14 jaar later werd Damen zelf doodgeschoten. Zijn vader Toontje Damen sr was toen al doodgeschoten.
