Rond 4.00 uur kreeg de politie een melding van een vechtpartij waarbij twee mannen betrokken waren.
Voor de 56-jarige Ton Woudstra kwam alle hulp te laat.
De andere man (51) werd in de boeien geslagen.
Volgens het Noordhollands Dagblad was Woudstra groot en sterk en geen lieverdje, maar had hij zijn rust gevonden aan de Ruyghweg.
Tot aan de vechtpartij.
Maar was hij het zelf die de rust verstoorde?
Volgens de krant wisselde het slachtoffer regelmatig van vriendin en was een van zijn laatste vriendinnen de vriendin van de verdachte (geweest).
Dat zette kennelijk kwaad bloed.
Maar volgens de advocaat van de verdachte was de betreffende vrouw slechts de katalysator. De aanvankelijke ruzie ging over geld dat de verdachte nog van Woudstra zou krijgen.
Die dag had de verdachte vier bier meegenomen om die kwestie vloeibaar te maken.
Maar dat liep dus verkeerd af.
Tijdens een regiezitting stelde de advocaat van de verdachte dat Ton Woudstra als eerste had geslagen en stond doodsoorzaak bovendien nog niet vast.
Zelf had de advocaat wel een idee over de doodsoorzaak: 'Ik weet dat Ton een hart had dat anderhalf keer zo groot was dan gebruikelijk. Zoals je bijvoorbeeld ziet bij mensen die anabolen hebben gebruikt. Dat hart kan wel de doodsoorzaak zijn.'
En inderdaad: T. mocht van de rechtbank het proces in vrijheid afwachten.
Tijdens de inhoudelijke behandeling bleek dat het slachtoffer de verdachte van achteren met een boksbeugel had aangevallen toen de verdachte de woning van het slachtoffer verliet.
De verdachte kreeg verschillende klappen met die boksbeugel, onder meer in zijn gezicht.
In de vechtpartij die daarop ontstond wist de verdachte een nekklem bij het slachtoffer aan te leggen. En die hield hij vol ook nadat het slachtoffer niet veel meer bewoog.
Bang voor nog meer klappen.
Het Openbaar Ministerie eiste ontslag van rechtsvervolging en de rechtbank oordeelde dat een juist standpunt: zelfverdediging.
Geen noodweer, wel noodweerexces.
De rechtbank achtte desondanks doodslag bewezen. Vandaar dat deze zaak op deze site blijft staan.
