De Broekse klaverjasclub kaartte er elke vrijdagavond, maar die vrijdagavond was de deur van het café De Zwaan van Sijtje Koster gesloten.
Een overbuurman vertelde dat het café al de hele dag gesloten was - en dus werd de politie gewaarschuwd.
Die vond Sijtje Koster (69) voor de tap op de grond.
Aanvankelijk leek ze een natuurlijke dood gestorven, maar sectie maakte duidelijk dat ze 'vrijwel zeker' was gewurgd.
In een geheime bergplaats vond de politie 16.500 gulden, dus roof leek niet het motief. Sterker: café en woning leken zelfs niet doorzocht.
Dus wat had Sijtje Koster misdaan?
In ieder geval had ze bij diverse mensen geld uitstaan. Misschien wilde een van hen niet terugbetalen.
En wie stond er in haar testament.
In feite was heel het dorp verdacht. Onlangs had Sijtje Koster nog 17.000 gulden ontvangen van de provincie omdat haar pand was onteigend in verband met een wegverbreding.
Dat wisten ze in het dorp allemaal.
Maar wist de 44-jarige Bernardus Nicolaas Cornelis S. dat ook?
Hij werd nog geen twee weken na de moord n Amsterdam aangehouden nadat hij had geprobeerd de blinde pensionhoudster Johanna van Delft (62) te beroven. Hij had haar al bij de keel toen de dochter van het slachtoffer ingreep.
S. was stateloos, want had in de Vreemdelingenlegioen gezeten.
De politie bracht hem naar Broek in Waterland en tot haar opluchting herkenden dorpsbewoners hem, onder wie de buschauffeur.
S. was dus in Broek in Waterland geweest, stelde de politie. Maar wanneer en waarom? En herkenden ze hem wel echt. die buschauffeur en de anderen konden zich vergissen?
Aan de andere kant: beide slachtoffers - caféhoudster Koster en pensionhoudster Van Delft - waren op dezelfde wijzen aangevallen: van achteren, knie in de rug en hoofd achterover trekken.
Voor de poging tot beroving van pensionhoudster Van Delft kreeg S. 4 jaar.
Een psychiater oordeelde hem gluiperig, onbetrouwbaar, geniepig en onoprecht. Het zou maar twee idealen hebben. Vrouwen en drank.
