De Heer is met mij; ik heb geen vrees; wat kan een mens mij aandoen?
Psalm 117.6.
Carolina Theeuwes was lid van de Maria Congregatie te Tilburg en - zo meldde haar bidprentje - weldoenster van de kerk.
Wat kon een mens haar aandoen?
Dit: ze werd neergestoken met een mes, letterlijk afgeslacht. En vervolgens werd haar gezicht met een steen stukgeslagen.
Haar schoenen stonden keurig naast elkaar onder aan de dijk. Haar mantel droeg zij nog over haar arm. Niets wees op een worsteling.
Kortom: ze had haar moordenaar vertrouwd.
De jonge vrouw - toen werd een 24-jarige in kranten nog 'meisje' genoemd - had die avond met haar vroegere hospita afgesproken, aan de Ringbaan-Oost.
Maar daar is ze nooit verschenen.
De hospita wist de politie (en de pers) te melden dat ook een vriendin van Theeuwes langs zou komen.
Ze uitte de veronderstelling dat Corrie die vriendin bij de bushalte had opgewacht, maar dat de vriendin niet in de bus zat - en dat iemand zijn kans schoon zag, daar in het halfduister.
De politie ontdekte dat Corrie mogelijk een vriend had, ene Henk. Deze Henk had haar brieven gestuurd, alle in Haarlem gepost.
Verder zocht ze 'een luitenant' die in december 1954 contact met Corrie had gehad.
Beide sporen liepen dood.
2,5 jaar jaar later werd een fris koppel rechercheurs op de zaak gezet, maar ook die wisten haar niet op te lossen.
