De oudste cold case sinds de Tweede Wereldoorlog (behalve ongetwijfeld een aantal in de onrustige dagen direct na de bevrijding) is die op de Haagse advocaat mr. Hendrik de Boer, nog geen drie weken na de bevrijding.
Een zaak die meteen duidelijk maakt dat er in feite drie typen moordzaken zijn: opgeloste, ronde en onopgeloste.
De politie noemt - ook nu nog - een zaak 'rond' als voor haar duidelijk is wie de dader is, maar er (nog) onvoldoende bewijs is om de verdachte voor de rechter te brengen.
Een variant op een ronde zaak is: een journalist of een nabestaande van het slachtoffer denkt te weten wie de dader is. En in die subcategorie valt de moord op mr. Boer.
Want dat het moord was en geen doodslag, lijkt helder.
Het was kort na 23.30 uur toen een lange man in een donkere jas aanbelde bij nummer 146. Toen de advocaat opende, schoot de man in de donkere jas twee kogels af, die De Boer in de linkerarm en rechterheup trof.
Enkele dagen later overleed het slachtoffer.
Het motief moest in de Tweede Wereldoorlog worden gezocht: mr. De Boer was tijdens de bezetting advocaat voor Nederlanders die door de Sicherheitsdienst waren opgepakt en tegen het einde van de oorlog intermediair tussen het verzet en de bezetter.
Maar dat wist niet iedereen en dus kon men licht denken dat De Boer een verrader was.
Dat werd voor sommigen nog evidenter toen De Boer een V-Mann bij een Haagse verzetsgroep introduceerde, ene Van Hasselt.
De 'V' in V-Mann staat voor Vertrauen, een V-Mann was dus iemand die in opdracht van de Duitsers het vertrouwen van verzetsmensen of -groepen probeerde te winnen.
Maar Van Hasselt genoot dat vertrouwen niet lang. Hij werd ontmaskerd en geliquideerd.
Sommigen vonden dat ook De Boer moest worden geliquideerd, hij had Van Hasselt immers de mogelijkheid geboden in de verzetsgroep te infiltreren.
Ene Tom Wolf riep dat het hardst, al in de oorlog.
Een ander motief voor de moord op De Boer zou zijn geweest dat de advocaat te veel wist van verzetsmensen die dingen hadden gedaan die niet onder verzet vielen.
De moord op De Boer werd onderzocht door de rijksrecherche en die kwam tot de conclusie dat Wolf inderdaad de dader was.
Maar... onvoldoende bewijs.
Precies zestig jaar later publiceerde de zoon van het slachtoffer een boek getiteld Een na-oorlogse moord in mei '45. Ook hij kwam tot de conclusie dat De Wolf zijn vader had vermoord.
Maar Wolf zat geen dag gevangen.
