De schietpartij vond plaats kort na 13.00 uur, in de inpandige fietsenstalling van het Designcollege.
Een leerling zag het slachtoffer - Humeyra Ergincanli - op haar buik liggen, maar dacht dat ze gevallen was, Hooguit geslagen. Maar ze was dus beschoten.
Verschillende leerlingen zagen het gebeuren. Hoe Humeyra achterna werd gezeten worden door een man in een zwart trainingspak en met een pet op. In de fietsenstalling schoot hij haar drie kogels in haar hoofd en vier in de rest van haar lichaam.
De dader vluchtte, maar de politie kon hem op de Bergselaan in Noord aanhouden: Bekir E. (31).
Humeyra had Bekir E. via Facebook leren kennen, maar hij had zich jonger voorgedaan dan hij was. Haar ouders hadden al een gesprek gehad met zijn ouders; het leeftijdsverschil was wel erg groot.
Maar hij bleef haar lastiggevallen, stalken.
Onder de naam DB Leone beschuldigde hij haar onder meer (valselijk) van diefstal. 'Stuur me een bericht als je me ziet,' schreef hij erbij. Mogelijk wilde hij er op deze manier achter komen waar ze zich bevond.
In totaal maakte hij 39 verschillende accounts aan om haar te stalken. Een van de WhatsApps luidde: 'Ik ga je doodsteken.'
Hij had haar bovendien al eens mishandeld, iets waarvoor hij in augustus 2018 was veroordeeld: zes weken cel, waarvan drie voorwaardelijk.
Maar hij was in beroep gegaan en had die drie weken dus nog niet uitgezeten. Sindsdien stond hij wel onder toezicht van de reclassering.
Hij bedreigde ook de zussen van Humeyra, en stak een vriendje van haar met een mes.
Maar die veroordeling voor mishandeling was voor Bekir E. geen belemmering Humeyra een foto te sturen waarop hij met twee vuurwapens poseerde.
Een week voor haar dood had ze opnieuw aangifte gedaan. Maar E. was onvindbaar, want had geen vaste woon- of verblijfplaats. Die fatale dag zou ze een gesprek met de politie hebben.
Het Algemeen Dagblad heeft een foto waarop hij is gehuld in de kledij van motorclub No Surrender.
Volgens De Telegraaf was het de bedoeling Humeyra te ontvoeren. Toen de ontvoering mislukte, zou de 'zwakbegaafde' (Telegraaf) Bekir E. de vrouw hebben doodgeschoten.
In ieder geval bleek in oktober 2019 dat bij de bescherming van Humeyra alles was misgegaan wat mis kon gaan.
Instanties werkten onvoldoende samen en de uitwisseling van informatie schoot tekort. Niemand had het overzicht of de regie. Er werd weggekeken en afgewacht. En de instanties pakten de zaak op als eergerelateerd geweld en niet als stalking.
In juni 1999 werden kort na elkaar Kezban Vural (29) en Naciye Kurt (30) door hun stalkende echtgenoten vermoord. Beide vrouwen hadden hulp gezocht, maar hun zaken werden door de instanties niet als stalking, maar als eergerelateerd beoordeeld – met fatale gevolgen dus.
Achteraf bleek alles wat mis kon gaan, misgegaan te zijn.
Instanties werkten onvoldoende samen en de uitwisseling van informatie schoot tekort. Niemand had het overzicht of de regie. Er werd weggekeken en afgewacht. En de instanties pakten de zaak op als eergerelateerd geweld en niet als stalking.
Dat was kort voordat stalking strafbaar werd. Twintig jaar eerder.
In november 2019 stond Bekir E. voor de rechter. Toen bleek dat Humeyra die dag door haar vader bij de school was afgezet. Dat haar vader haar elke dag bij de school afzette, bang voor E. als ze was.
Terwijl de vader nog voor de school stond, werd zijn dochter vermoord.
Het Openbaar Ministerie eiste 20 jaar en tbs voor moord. Maar E. verklaarde dat hij die dag onder invloed van cocaïne was en niet de bedoeling had Humeyra te doden.
De WhatsApp 'Ik ga je doodsteken' moest volgens E. niet letterlijk worden genomen. Dat was straattaal.
Kennelijk voor: 'Ik ga je doodschieten.'
Volgens zijn advocaat schoot E. in een mengsel van verdoving door drugsgebruik en emoties. Geen voorbedachte raad, dus.
Volgens Bekir E. was het slachtoffer (ook) schuldig: zij pestte hem.
De rechtbank veroordeelde E. tot 14 jaar en tbs.
De moeder van Humeyra stuurt haar dochter nog elke dag een berichtje. Ze hoopt dat ze eens antwoord krijgt.
In hoger beroep werden beelden van beveiligingscamera's getoond waarop is te zien dat E. zijn slachtoffer achtervolgt, beschiet en - als ze al op de grond ligt - nog een paar keer op haar schiet.
E. wilde de beelden niet zien en de rechtszaal verlaten, maar werd door de rechtbank gedwongen te kijken. Althans: hij mocht niet weg.
Maar toen de zus van het slachtoffer haar verhaal wilde doen, mocht hij de zaal alsnog verlaten.
Het OM eiste 20 jaar en tbs. Voor moord.
En dat werd het. Volgens het hof was E. bewust op zoek gegaan naar Humeyra bij haar school. 'De wijze waarop de verdachte Hümeyra heeft gedood komt onmiskenbaar voor als een executie.'
Voorbedachte raad, dus.
E. werd daarmee de 23ste die deze eeuw tot 20 jaar of meer plus tbs werd veroordeeld, tegenover acht sinds de Tweede Wereldoorlog.
