Xaja (14 maanden) overleed in het ziekenhuis nadat ze daar in zorgwekkende toestand was opgenomen.
Een week later arresteerde de politie een 31-jarige man uit Hengelo, Maick S. (niet de vader van het kind). Weer later hield de politie ook de 21-jarige moeder van het kind aan, Sarinda van E.
Uit het sectierapport bleek dat Xaja botbreuken, hersenschade, inwendig letsel en een hoge concentratie amfetamine in het hartbloed had. En op haar werden wurgsporen gevonden.
Zoals de rechter het tijdens een pro forma-zitting stelde: 'Tenminste één van jullie twee weet wat er met Xaja is gebeurd die nacht in oktober 2017.'
De vraag was: had ze van de amfetamine gesnoept of had ze die toegediend gekregen.
Verder had ze 39 bloeduitstortingen over haar hele lichaam.
En die krijg je niet van drugs.
Maar tegenover de rechter hielden beiden tot de rechtszaak de kaken stijf op elkaar. Ze bleven ook stuurs voor zich uit kijken toen de rechter opmerkte: 'Heeft de vader van Xaja en hebben de opa’s en oma’s van Xaja dan geen recht om te weten wat er is gebeurd?'
Kennelijk niet.
De rechtbank besloot dat er nog nader onderzoek moest worden ingesteld naar het drugsgebruik in de woning.
In maart 2019 eiste het Openbaar Ministerie 14 jaar tegen Maick S. voor mishandeling de dood ten gevolge hebbend. Het OM kon niet zeggen welk geweld precies tot de dood van Xaja heeft geleid, maar is ervan overtuigd dat ze aan geweld is overleden en dat S. dat geweld heeft toegepast.
Tegen Sarinda van E. eiste het OM 1,5 jaar. Ze zou haar dochter te weinig tegen Maick S. hebben beschermd.
Zij werd vrijgesproken, maar Maick S. moet de gevangenis in - en heel wat langer dan het OM juist had geacht: 22 jaar. De rechtbank oordeelde namelijk dat het geen doodslag was, maar moord. Met voorbedachte raad, dus.
In hoger beroep ging het OM niet langer uit van voorbedacht raad en de rechtbank ging daarin mee. S. kreeg nu 12 jaar voor doodslag.
Het hof hield bij het bepalen van de strafmaat rekening gehouden met het feit dat sinds 1 juli 2021 de wettelijke regeling voor voorwaardelijke invrijheidstelling is veranderd.
Vroeger kon een veroordeelde na twee derde van de straf te hebben uitgezeten vrijkomen (als hij of zij zich netjes had gedragen tenminste), nu is die voorwaardelijke invrijheidstelling nooit meer dan 2 jaar.
We weten het niet zeker, maar mogelijk had het hof Maick S. 15 jaar willen opleggen. Dan had hij na 10 jaar kunnen vrijkomen. Nu ook.
