De 85-jarige Ans van der Meer werd op 1 juli gevonden, maar werd twee dagen eerder vermoord.
Ze was gruwelijk mishandeld. Haar borstbeen en meeste ribben waren gebroken. Ze stikte in het kledingstuk dat in haar mond was gestopt.
Volgens medebewoners van de flat in Loosduinen was ze een 'actieve en sociale' vrouw. Goedlachs en met veel vriendinnen, kreeg Omroep West te horen.
De politie hield twee verdachten aan: de 43-jarige Paulus O. en zijn 34-jarige vriendin Najma Z.
Z. bracht volgens het Openbaar Ministerie eerst haar 4-jarig zoontje naar haar moeder, waarna ze met O. in een BMW naar mevrouw Van der Meer reed. De twee hadden hun telefoons uitgezet.
Mevrouw Van der Meer was bemiddeld, de vraag is of O. en/of Z. dat wisten. De vraag is ook waarom ze door mevrouw Van der Meer werden binnengelaten. Ze liet niet snel vreemden binnen.
De verdachten kwamen letterlijk in beeld toen ze na de moord 's avonds, de volgende dag en op 1 juli met de bankpas van het slachtoffer pinden: 3705 euro.
Op die tweede avond droeg degene die pinde een opvallende helm. De politie wist te achterhalen dat Z. de helm enkele dagen voor de moord had gekocht bij de Gamma in de wijk Leidschenveen, tegenover het politiebureau.
Maar dat ontkende ze tijdens eerste verhoren. Althans, dat ze die helm tijdens de roofmoord droeg. Ze had de helm voor een vriendin gekocht. Waarom en wie die vriendin was, wilde ze helaas niet vertellen.
Tijdens de rechtszaak voegde ze daar aan toe: die helm was voor de dochter van een vriendin; die dochter had net haar brommercertificaat gehaald.
Maar volgens het OM was het dan ook Paulus O. die de helm droeg tijdens het pinnen. Maar hij zei: ik heb tumoren in mijn hoofd en kan vanwege de drukpijnen geen helm dragen...
Het motief is volgens het OM (dus) roof. De twee verdachten zaten financieel krap en wilden toch op vakantie. Met de buit zouden ze vliegtickets en paspoorten hebben gekocht.
Net als na een woningoverval op een ouder echtpaar, enige tijd voor de moord op Ans van der Meer.
O. vond dat niet bijzonder: ik ga elk jaar met vakantie.
De buit bestond verder uit sieraden, onder meer bijzondere manchetknopen, een horloge en een hangertje met de naam Ans. Gekregen van haar overleden echtgenoot. Opgeteld voor 4300 euro.
O. en Z. bekenden dat wel weer die sieraden te hebben verkocht op de Zwarte Markt in Beverwijk. Kon ook niet anders, want ook daar zijn beelden van. Die sieraden waren afkomstig van een grote crimineel. Wie, wilde O. hij niet zeggen.
Maar met de moord hadden ze nog steeds niets te maken.
In de woning van Ans van der Meer werd dna van hem gevonden, maar niet van haar. Volgens het OM droegen beiden echter latex handschoenen, en de politie kon later bewijzen dat O. een doos met ongebruikte latex handschoenen had weggegooid.
Waarom? vroeg de rechter.
O. bleef het antwoord schuldig. Dat wil zeggen, hij probeerde het nog met: die gebruiken we voor het verven van ons haar. Maar de vraag waarom hij dan ongebruikte handschoenen weggooide, bleef onbeantwoord.
Net als de vraag waarom hij zijn haar verfde...
De auto van O. was bovendien aan de plaats delict te koppelen. O. verklaarde weliswaar dat hij de wagen die avond had uitgeleend, maar dat stuitte op enig ongeloof. Er was die avond namelijk ook met de wagen getankt.
Met een pasje dat op naam van O. stond.
Klopt, antwoordde O. Hij had de wagen die avond uitgeleend inclusief tankpas met code. Nee, hij wilde niet vertellen aan wie.
En lag uw telefoon in de auto?
Ook dat klopt, antwoordde O. Maar dat was niet erg, want hij had degene aan wie hij de auto had uitgeleend ook de code van de telefoon gegeven. Voor het geval hij een berichtje moest versturen...
(Er was inderdaad een berichtje verstuurd.)
Duidelijk is dat O. - bankdirecteur van professie - en Z. - medewerkster bij een bank (maar ontslagen na fraude) - grote schulden hebben, zo'n 250.000 euro. En in hun woning werd een hennepkwekerij aangetroffen.
Het OM eiste 16 jaar tegen beiden.
Maar die gaat Z. niet krijgen. De rechtbank hief haar hechtenis vrijwel onmiddellijk nadat de eis was uitgesproken, op. De rechtbank gaf daarmee aan dat de eventuele straf die ze krijgt niet hoger zal zijn dan de tijd die ze al in het cachot heeft doorgebracht.
Dat geldt dus nadrukkelijk niet voor Paulus O. Sterker: de rechtbank veroordeelde hem tot 20 jaar cel, 4 jaar meer dan de eis van het OM. De rechtbank: 'O. heeft geweten en gewild dat mevrouw zou sterven.'
In hoger beroep kreeg O. 17,5 jaar, waarbij het hof rekening hield met het verschil tussen de oude en nieuwe regeling Vervroegde invrijheidstelling (vroeger na twee derde van de straf, nu hooguit 2 jaar) en 6 maanden korting gaf omdat de zaak in hoger beroep te lang duurde.
