Op 20 januari 2017 vroeg de politie van de Eenheid Amsterdam uw aandacht voor cold cases. Deze:
https://www.facebook.com/politieAmsterdam/posts/18...
Op de volgende site nog meer cold cases, maar dan ook buiten Amsterdam:
https://www.politie.nl/gezocht-en-vermist/cold-cas...
In 2000 kregen de politiekorpsen van Utrecht en Amsterdam als eerste in Nederland speciale teams die oude (moord)zaken oppakten: het cold case squad.
Utrecht had als eerste succes met de oplossing van de moorden op
Annet van Reen en Anne de Ruyter de Wildt. Het Amsterdamse cold case team (dat
'squad' hield het niet lang vol) loste een moord uit 1983 op.
Hieronder dat verhaal.
23 september 1983. Tegen zeven uur ’s avonds ontdekken agenten het lijk van lampenier Joop van Weerdenburg in diens winkel aan de Van Woustraat in Amsterdam. Het slachtoffer ligt zijdelings in het toilet en is zes maal getroffen door kaliber .22 kogels, waarvan drie keer in de rug. In de winkel lijkt niet te zijn gevochten, wel liggen dozen overhoop die vermoedelijk door de winkelier omver zijn gelopen toen hij door de dader werd bedreigd en naar achteren vluchtte. In ieder geval lijkt het er niet op dat er meer dan één dader bij de moord betrokken was.
Oud-rechercheur Cor Kok – hij was ten tijde van de moord leider van het onderzoeksteam van de Amsterdamse Moordbrigade - had er graag zijn vakanties voor opgeofferd om deze moord op te kunnen lossen. Er worden uiteraard meer moorden niet opgelost, maar de liquidatie van een drugsdealer doet een rechercheur nu eenmaal minder dan de gewelddadige dood van een hardwerkende middenstander.
Zelden zal een onderzoeksteam ook meer aanwijzingen hebben gehad zonder dichter bij de dader te komen. De recherche vond twee vingerafdrukken: één op het beschermkapje van de kassa en één op de toonbank, die alleen konden zijn aangebracht door iemand die achter de toonbank heeft gestaan – door de dader dus. Ze hadden zelfs zijn naam, al wisten ze dat niet zeker. De winkelier had de gewoonte van klanten die wilden aanbetalen de naam plus het aanbetaalde bedrag op een briefje te schrijven. Zijn vrouw wist te melden dat hij die briefjes altijd dezelfde dag na sluitingstijd mee naar huis nam om de bedragen in te boeken. Later bleek dat de dader (om welke reden dan ook, tijdens de rechtszaak omschreef hij zichzelf als naïef) zich als klant had voorgedaan, een lamp had gekocht en die had aanbetaald. Pas daarna trok hij zijn vuurwapen en schoot de winkelier laf in de rug.
Het briefje met zijn naam erop lag nog in de kassa. Was die naam niet die van de dader, dan toch zeker van een belangrijke getuige. Maar de recherche kon hem niet traceren. Helaas had de winkelier diens naam verkeerd gespeld. Dat bleek pas achttien jaar later, toen het Cold Cases Squad de gevonden vingerafdrukken door de computer haalde. In die achttien jaar had dader Peter U. (toen 36) – een oud-medewerker van seksbaas Zwarte Joop, hij was onder meer belichter bij pornoshows – steunfraude had gepleegd en dus waren zijn ‘vingers’ in de computer opgeslagen. Op twaalf punten werden dactyloscopische overeenkomsten gevonden. U. bekende, hij kreeg dertien jaar.
