Een buurvrouw die met haar hondje terugkwam bij het appartementencomplex, somde op wie allemaal de twee slachtoffers konden zijn.
Haar onderbuurvrouw; die vriendelijke Irakese weduwe; en de verpleegster van de thuiszorg die altijd bij haar kwam.
De Poolse man, hij nam de telefoon niet op.
De Nederlandse jongen die in het appartement onder haar woonde.
De Turkse man en zijn dochter...
Ze wist het een dag na de gebeurtenissen nog steeds niet.
Die ochtend was Kenzo K., een 28-jarige bewoner van een van de woningen, doorgedraaid. Hij doodde zijn 70-jarige (Armeense) onderbuurvrouw Zonund Kardanakyan en dier 52-jarige nicht Maral Dermovsesian, die bij haar tante op bezoek was.
Een derde vrouw raakte gewond. Ze was als verpleegkundige van de thuishulp op werkbezoek bij de 70-jarige en legde net een infuus aan, maar wist via het balkon aan K. te ontkomen.
Ze raakte daarbij zwaargewond.
Daarna begaf K. zich met een kruisboog op een balkon op de bovenste verdieping van het complex en schoot pijlen af.
In korte broek en met ontbloot bovenlijf. Onder anderen op die verpleegster.
Uiteindelijk werd hij door een arrestatieteam met een schot in de borst uitgeschakeld.
K. was eigenaar van een webshop.
En vechtsporter.
Tijdens een van die psychoses werd hij door de politie aangehouden, maar de hulpinstanties konden hem toen nog geen 'traject aanbieden' dat goed bij hem aansloot.
Tijdens de zitting bleek dat K. vermoedelijk onder invloed van drugs verkeerde.
En in een psychose zat. Een psychose die al maanden duurde. Een psychose die hem ertoe aanzette naakt over straat te lopen. Een psychose die erger werd doordat hij steeds meer drugs gebruikte.
In 2019 had zijn vriendin hem verlaten en in 2020 probeerde hij zelfmoord te plegen. Niet op de gewone manier, maar door zijn buik open te snijden.
De darmen lagen eruit, zei de rechter.
Hij werd verwarder, agressiever en een complottheoreticus.
Hij zei tegen psychologen dat hij zijn overleden kat kon terugbrengen door tegen de klok in te lopen.
Maar van die dag kon hij zich niets herinneren, beweerde hij.
Maar een deskundige zei dat hij die herinnering hooguit vermijd. 'Het geheugen slaat dit soort heftige gebeurtenissen altijd op.'
Het Openbaar Ministerie eiste 22 jaar en tbs. Een beetje een modeverschijnsel, zo'n hoge strafeis én tbs.
De rechtbank ging er dit keer niet in mee: alleen tbs.
Wel met dwangverpleging.
'Is dit nou recht in Nederland?' vroegen nabestaanden meteen na de uitspraak.
Ja. Want Kenzo M. was volledig ontoerekeningsvatbaar.
En de rechtbank zag ook onvoldoende bewijs voor voorbedachte raad.
Wel voor doodslag.
Ook in hoger beroep kreeg Kenzo M. alleen tbs met dwangverpleging opgelegd.