De 55-jarige Louise de Vries werd kort na het middaguur gevonden.
De politie hield ter plaatse haar 35-jarige zoon Johnny D. aan, die zelf in Lelystad woonde.
Volgens omwonenden in De Stentor was het een kwestie van tijd. Altijd lawaai, altijd ruzie.
Altijd politie.
Louise woonde alleen in de tussenwoning, haar man was al enige tijd eerder overleden.
Ze had een longziekte en twee zoons.
Beide zoons waren al de deur uit. Althans: als ze een relatie hadden. Maar die wilde nog wel eens uit raken. En dan kwamen ze tijdelijk weer bij moeder wonen.
Soms allebei tegelijk. En dan botste het. Ook al omdat drank en softdrugs in grote hoeveelheden werden genuttigd.
Een buurtbewoner had op de muur een bloedvlek gezien. Een bloedvlek die er 's ochtends nog niet had gezeten.
De vrouw was al weken niet op straat gezien.
Tijdens een regiezitting oordeelden deskundigen dat D. ten tijde van de moord ontoerekeningsvatbaar was.
Volledig.
Ze adviseerden tbs met dwangverpleging.
Tijdens de inhoudelijke behandeling op 11 september 2024 bleek dat Johnny zijn moeder had doodgestoken.
Omdat hij haar niet meer herkende. Haar gezicht was anders en haar borsten zaten op de verkeerde plek.
Dat maakte hem angstig.
'Mijn moeder was mijn moeder niet. Ik heb me verweerd.'
Hij stak haar 46 keer. Louise sloot zich op in de badkamer om aan steek 47 te ontkomen, maar overleed daar.
Johnny meldde zich daarop bij zijn ex-vriendin, onder het bloed en totaal in de war.
Die hij drie maanden eerder nog met een mes had bedreigd.
De diagnose: verstandelijk beperkt en narcistisch, en sinds zijn zestiende levensjaar verslaafd aan drugs en alcohol.
Volgens de deskundigen zat Johnny D. al maanden in een psychose. En vlak voor de moord gebruikte hij verschillende soorten drugs.
Het Openbaar Ministerie eiste geen gevangenisstraf, maar vroeg de rechtbank hem tbs met dwangverpleging op te leggen.
Dat laatste wilde D. niet, maar de rechtbank stelde vast dat hij zich 'door dit alles' in een zodanige gemoedstoestand had gebracht dat hij geen controle meer over zichzelf had - en dus niet strafbaar was.
Bleef over tbs met dwangverpleging.
En die kreeg hij. Inclusief de dwangverpleging.
