De 37-jarige Juris Ernestsons werd aan het einde van de ochtend dood aangetroffen in zijn woning op de bovenverdieping van een bedrijfspand.
Daar zijn verschillende kamers getimmerd, bestemd voor arbeidsmigranten.
Vier dagen later hield de politie 27-jarige Ainars S. uit Letland aan. Hij had geen vaste woon- of verblijfplaats en bivakkeerde in een portiek in de Coornhertstraat in Vlaardingen.
De volgende dag werden in Den Haag nog eens twee mannen aangehouden, beiden 30.
En ook uit Letland.
Tijdens een regiezitting werd duidelijk dat ruzie over te harde muziek de Let fataal was geworden.
Hij wilde slapen, de drie verdachten niet.
Ainars S. werd door het Openbaar Ministerie als hoofdverdachte gezien. Hij zou tot twee keer toe naar de kamer van het slachtoffer zijn gegaan en hem beide keren hebben mishandeld.
Op zijn schoenen zat bloed van het slachtoffer.
Maar wat zegt dat? vroeg zijn advocaat zich hardop af. Er lag overal bloed en er liepen zo veel mensen...
Kan. Maar op de ring van S. zat dna van het slachtoffer.
Toch wilde de advocaat dat zijn cliënt de inhoudelijke behandeling op vrije voeten mocht afwachten.
Want... zijn vriendin wachtte op hem.
Dat Juris zwaar was toegetakeld, werd ook duidelijk: een klaplong, gebroken ribben, verscheuring van borstvlies, verscheuring van slokdarm, breuk in schedeldak en schedelbasis.
De rechtbank veroordeelde Ainars S. uiteindelijk tot 12 jaar voor doodslag en voor het beïnvloeden van de andere twee verdachten.
S. was al vaker veroordeeld voor gewelddelicten, gepleegde in Letland, waaronder een levensdelict.
Ook dat dodelijke slachtoffer kende hij nauwelijks.
