De 27-jarige Armeen Vladimier Shachbazov was al negen jaar in behandeling bij de GGZ Halsteren.
Elke keer verliet hij na verloop van tijd de instelling om zich weer bij zijn familie in Rotterdam te voegen.
Maar na een paar maanden had hij weer hulp nodig en keerde terug naar Halsteren, waar voor hem de deur altijd openstond.
Tot 5 oktober 2013. Toen bleef de deur van de kliniek gesloten. Shachbazov is toen gaan dwalen door de bossen van Halsteren, in 't Wasven.
En daar ontmoette hij zijn moordenaar.
Mark L. (27) werd in Halsteren op de gesloten afdeling verpleegd, maar mocht af en toe naar buiten. Hij had beperkte bewegingsvrijheid.
Op 10 oktober gaf de familie van Shachbazov hem als vermist op. Zeven dagen later vertelde Mark L. in de inrichting dat hij iemand had vermoord.
En begraven.
Nog diezelfde dag vond de politie het lichaam van Shachbazov, net buiten het ziekenhuisterrein.
Slordig begraven.
De familie van het slachtoffer bleef achter met de vragen: 'Waarom werd Vladimier aan zijn lot overgelaten?'
'En waarom mocht een patiënt die op een gesloten afdeling zat zonder toezicht naar buiten?'
Een commissie onderzocht de zaak en concludeerde dat 'op basis van risico-inschattingen en signalen (...) de noodlottige afloop niet (kon) worden vermoed'.
Kist gesloten.
Wel werd de kliniek onder verscherpt toezicht geplaatst.
Mark L. kreeg 4 jaar en tbs.
Of dat verscherpte toezicht het gewenste effect heeft gehad, was tien jaar later - en weer in oktober - de vraag: toen werd de 75-jarige Yvonne op een wandeling door 't Wasven door een patiënt van GGZ Halsteren gedood.
Zie hier.
