Kian (9) werd om 8.45 uur na een melding gevonden.
De politie hield de 36-jarige moeder van de jongen aan, Kelly V.
Ze was gewond.
Kelly V. woonde er alleen met haar zoon. Nog niet zo heel lang. Ze was gescheiden van haar man.
Een buurvrouw omschreef Kian als 'anders' dan andere kinderen.
En inderdaad: Kelly V. - ze werkte als juf op een basisschool, maar had nu zorgverlof - probeerde hem ergens op speciaal onderwijs te krijgen. Maar dat was nog niet gelukt.
Mogelijk werd de druk haar te groot.
Tijdens de eerste regiezitting in januari 2024 werd duidelijk dat de vrouw haar zoontje had gedrogeerd en vervolgens met een kussen verstikt.
En dat ze de zorg die zijzelf nu nodig heeft nog niet heeft gekregen.
Hulp die ze ook voor de moord al nodig had.
In juni 2024 bleek tijdens een volgende regiezitting dat Kelly met toestemming van justitie even naar haar woning was teruggekeerd.
Mogelijk was dit in het kader van de therapie die ze inmiddels kreeg.
In september 2024 werd de zaak inhoudelijk behandeld. Niet achter gesloten deuren, zoals Kelly had gewild, maar in de volle openheid.
Toen bleek dat Kian op maandagochtend volgens afspraak door zijn vader bij Kelly V. was gebracht.
In de nacht van woensdag op donderdag kreeg Kelly visioenen van onder meer een vloedgolf.
Ze moest Kian van die vloedgolf redden.
Dat deed ze door met gas uit gasflessen de zuurstof uit de slaapkamer van Kian te verdrijven.
De volgende ochtend werd Kian toch wakker; hij stapte de slaapkamer van zijn moeder binnen - en de dood tegemoet: Kelly verstikte hem met een kussen.
Aldus het Openbaar Ministerie.
Daarna probeerde ze zelfmoord te plegen. Maar niet dan nadat ze een briefje op de slaapkamer had geplakt met de mededeling dat alleen de politie binnen mocht komen.
Haar ouders mochten dat niet. Deden ze wel.
Kelly was al langer depressief en wilde al langer zelfmoord plegen.
Volgens deskundigen heeft ze een narcistische persoonlijkheidsstoornis en leidt ze onder stemmingswisselingen.
Ze had moeite haar kind los te laten en zonderde hem af van de samenleving. Ze wilde dat hij afhankelijk van haar was.
Men oordeelde haar verminderd toerekeningsvatbaar.
Het OM eiste 12 jaar en tbs met dwangverpleging. Want, zo meende de officier van justitie: het was met voorbedachte raad. Moord, dus.
En ook de rechtbank ging uit van voorbedachte raad en veroordeelde V. conform: 12 jaar + tbs.
