De schoten vielen kort voor 16.00 uur in een woning.
Het 47-jarige slachtoffer raakte zwaargewond, reanimatie mocht niet meer baten.
Hij was de bewoner van het huis.
De schutter was zijn 18-jarige stiefzoon. Rond 19.30 uur hield de politie hem in Capelle aan den IJssel aan.
Meteen na de arrestatie nam de politie al een voorschot op het vonnis van de rechtbank: 'Een 47-jarige man werd neergeschoten door een 18-jarige verdachte.'
Het samengestelde gezin bestond uit vier personen, behalve het slachtoffer en de verdachte een vrouw en een 14-jarige jongen.
De laatste kreeg die dag ruzie met zijn moeder. De twee werden door de 18-jarige gescheiden.
Maar dat gebeurde niet naar tevredenheid van het slachtoffer. De 18-jarige - niet zijn biologische zoon - kreeg van hem een klap in zijn gezicht.
En dat was niet voor het eerst. Het slachtoffer (100 kilo) was gewelddadig, de verdachte doodsbang voor hem.
De 18-jarige liep daarop naar zijn slaapkamer en pakte zijn vuurwapen. Eenmaal op de vlucht stuurde hij nog een WhatsApp met de vraag: 'Leeft papa nog?'
De advocaat van de verdachte sprak voor de inhoudelijke behandeling al over noodweer. Het vuurwapen zou in een worsteling zijn afgegaan.
Tijdens de inhoudelijke behandeling werd in ieder geval duidelijk dat het slachtoffer de verdachte én zijn vrouw vaak mishandelde.
Duidelijk werd ook dat de verdachte achterliep in zijn ontwikkeling en stoornissen heeft. Hij had al veroordelingen wegens wapenbezit en een steekpartij op zijn naam staan.
Het Openbaar Ministerie eiste 18 maanden en tbs. Jeugd-tbs, wel te verstaan. Vanwege die achterstand in ontwikkeling.
Zijn advocaat bepleitte vrijspraak: volgens hem had de jarenlange mishandeling van de verdachte door het slachtoffer tot deze 'afschuwelijke climax' geleid.
De rechtbank veroordeelde hem conform de eis van het OM: 1,5 jaar jeugddetentie en jeugd-tbs. Ook de rechtbank zag hem dus als onvolwassen.
Van zelfverdediging was volgens de rechtbank geen sprake.
