Jan Mallens was 29 en vader van twee kinderen toen hij met een riek werd doodgestoken.
Die riek stond even verderop in de grond gestoken. En dus werd er een geurproef gehouden. De hond wees de 21-jarige André van B. aan als dader.
Woedend was Van B. - en dus gaf hij onder zijn volledige naam (Van Breugel) een interview aan De Telegraaf.
'De politie heeft mij die moord gewoon willen aanpraten. Ze geloven nu nog niet dat ik hem niet heb gepleegd.'
De politie had hem kort daarvoor opgepakt en vastgesteld dat hij zich nieuwe in de kleren had gestoken.
Van Breugel, tegen De Telegraaf: klopt, 'ik had net een kraak gezet bij de firma Lips' en die had hem 4000 gulden opgeleverd. Hij moest dat geld wel delen met een maat, maar die kleren konden er makkelijk vanaf.
De rest was opgegaan in Moulin Rouge.
We kennen deze tent niet, maar hebben een vermoeden van het karakter ervan.
Ze kenden hem dus, daar bij de politie. En Van Breugel woonde op slechts 200 meter afstand van de plek waar Mallens was vermoord.
Daarom, en alléén daarom, werd hij opgepakt. Bewijs was er niet. En dus moesten ze hem weer laten gaan. Hij ging naar De Telegraaf.
Maar toen kwam die hond in actie...
Inmiddels weten we dat speurhonden niet alleen op geur afgaan, maar ook op onbewuste aanwijzingen die baasje geeft.
En dan loopt het beest snel naar het buisje met de geur van de verdachte.
De rechtbank sprak Van Breugel vrij wegens volstrekt gebrek aan bewijs.
Logisch. Bij het lichaam van Mallens was een vers bloedspoor gevonden, dat van de dader moest zijn. Van Breugel had echter geen verse wonden.
Ook op zijn kleding werd geen bloed gevonden.
Op de plaats delict waren een sigarettenpeuk en een voetspoor gevonden.
Niet van hem.
Het Openbaar Ministerie besloot het al aangekondigde hoger beroep in te trekken.
