Ze verdween als een schim in de nacht, kopte De Telegraaf in april 1969.
Betty Kunst (17) was toen al een halfjaar spoorloos. Ze was op 19 oktober 1968 vanuit het woonplaats Zwijndrecht naar Het Dolhuys in Dordrecht gegaan. Om te dansen, om haar vriend achter de bar te helpen.
Maar daar is nooit aangekomen.
De ouders van Betty Kunst geloofden niet dat hun dochter was weggelopen, maar wisten dat ze het slachtoffer van een misdrijf was geworden.
Dat deelden ze de politie van Zwijndrecht mee en drongen aan op de inzet van speurhonden. Maar de politie geloofde niet aan een misdrijf: 'Dat gebeurt niet in Zwijndrecht.'
De gebruikelijke stoet aan bieders van valse hoop trok voorbij. Een helderziende meldde dat Betty werd geëxploiteerd in Marseille.
Een collega-piskijker zei dat ze in de harem van de koning van Marokko zat.
En er waren meer charlatans die zich met de zaak bemoeiden.
Het televisieprogramma Tros Vermist zocht in 2003 nog met elektromagnetische golven naar haar.
Een gepensioneerde grondwerker had verklaard dat Betty Kunst lag begraven onder een dikke laag zand vlak bij het Pietermantunneltje in Zwijndrecht.
De tipgever was destijds betrokken bij de aanleg van dat tunneltje.
Maar - zoals deskundigen uitvoerig betoogden - op die manier vind je nooit een begraven lichaam.
Er werd (dan ook) niets gevonden, Maar de kijkcijfers waren goed.
Het programma kwam er nog een paar keer op terug, als er weer tips waren binnengekomen. Het leverde niets op.
