Amanda W. stierf in een 'ernstig incident' dat 's middags kort voor 14.00 uur plaatsvond, zo meldde de politie aanvankelijk.
Ze hield een verdachte aan: Thomas R. (33) - al wil ze die naam nog niet bevestigen.
In ieder geval: haar vriend. Hij liep op blote voeten.
Maar een dag later zei een woordvoerder dat nog niet vaststaat dat er sprake is van een misdrijf.
Het stel hadden volgens omwonenden in De Telegraaf een 'heftige' relatie.
"Ze waren helemaal in de wolken met elkaar, maar het kon ook gevaarlijk knetteren.'
Die middag knetterde het dus.
De buurt vond Thomas R. toch al niet zo fijne jongen. Hij had een vechthond (alleen dat al...) en die schopte hij.
Hij deed aan bodybuilden. Althans, zo zag hij eruit. En hij schreeuwde tegen hun (gezamenlijke) kinderen.
Amanda werkte bij een kinderopvang. Ze werd 34.
Tijdens een eerste pro forma-zitting stelde het OM dat R. zijn vriendin tegen haar hoofd en in haar gezicht heeft geslagen.
Ook zou hij haar tegen het been hebben geschopt en haar van de trap hebben geduwd.
R. ontkende. Hij zei dat hij fel kon zijn met woorden, maar dat hij Amanda nog nooit met ook maar één vinger had aangeraakt.
Die dag hadden ze cocaïne gesnoven en een fles wodka leeggedronken.
R. zou Amanda op enig moment hebben zien liggen, onderaan de trap. Nee, hij had haar niet geduwd. Hij had haar toen rechtop gezet en was weer naar bed gegaan.
Aldus zijn advocaat.
Toen R. de volgende ochtend wakker werd zag hij Amanda liggen in de houding waarin ze lag toen de politie haar vond.
In december kreeg Thomas R. te horen dat hij het proces in vrijheid mag afwachten. Onderzoek had uitgewezen dat een ongeluk en/of vergiftiging door drank en/of drugs de oorzaken kunnen zijn geweest.
De zaak staat op de rol voor 17 december 2024.
De moord op Amanda - als het moord was - was de eerste in Blaricum deze eeuw.
In 1998 werd er een man geliquideerd (maar die woonde daar niet) en in 1943 vermoordden de Duitsers uit wraak de Nederlandse schrijver A.M. de Jong.
Verder: een rustig dorp.
