De 39-jarige Sevgül werd om 14.00 uur gevonden door familieleden, waarna de politie werd gewaarschuwd. Haar 41-jarige man Remzi werd na enkele dagen aangehouden.
Het Turks-Koerdische stel had twee jonge kinderen. De laatste was nog niet geboren toen Sevgül en Remzi in 2012 naar Turkije gingen. Daar werd Remzi opgepakt voor de handel in drugs. Hij verdween in de gevangenis.
Sevgül keerde terug naar Nederland, beviel van haar twee kind en redde zich in d'r eentje.
In 2019 kwam Remzi vrij, met de verplichting een enkelband te dragen. Maar Sevgül wist wat ze wilde: scheiden. En dat kon Remzi niet verkroppen.
's Avonds bracht hij de oudste naar de oppas. Toen Sevgül om 23.45 uur van haar werk thuiskwam greep hij haar bij de keel en liet niet meer los tot ze niet meer bewoog.
Hij knipte zijn enkelband door en sloeg op de vlucht. Een paar dagen later werd hij aangehouden.
In het eerste verhoor na zijn arrestatie bekende Y., maar vanaf dat moment zweeg hij. Hij deed zijn handen over zijn oren als hem iets gevraagd werd.
Volgens zijn advocaat was het doodslag, handelde Y. niet uit voorbedachte raad. De rechtbank vond het niet nodig hem door het Pieter Baan Centrum te laten onderzoeken.
Het Openbaar Ministerie dacht meer aan moord. Remzi zou zijn kind naar de oppas hebben gebracht omdat hij al plannen had Sevgül te vermoorden.
Belangrijker: een nicht van Y. had verklaard dat Remzi twee weken voor de dood van Sevgül dat zij eerst dood moest en dat hij daarna zelfmoord zou plegen.
Het eiste 16 jaar.
Volgens zijn advocaat handelde Remzi in een impuls.
En hij kreeg gelijk, althans: de rechtbank achtte voorbedachte raad niet bewezen en veroordeelde Y. tot 16 jaar voor doodslag.
