Tweede en derde slachtoffer Thijs H.

Datum
dinsdag 7 mei 2019
Adres
Kamperheideweg
Plaats
Heerlen

Een wandelaar zag Diny (63) rond 11.50 uur op de Brunssummerheide en belde de politie. 

Even later - rond 12.30 uur - vond dezelfde wandelaar 100 meter verderop nog een lijk, dat van een 68-jarige Frans Verhees. 

'Oma' Diny lag in het open veld, de man in het bos.

'Dat verwacht je niet als je even de hond uitlaat,' zei de wandelaar.

Volgens de eerste berichten waren beiden met een mes doodgestoken, later hield de politie het op geweldsdelicten.

Beide slachtoffers kwamen uit Heerlen. 

Ze hadden ieder een hond bij zich. De plek waar ze werden gevonden is een hondenuitlaatplaats, waar de honden onaangelijnd mogen lopen. 

De dieren werden opgevangen.

Op de parkeerplaats aan het begin van de Kamperheideweg stond een grijze BMW, waarvan de politie de kentekenplaten afplakte. Later werd de wagen afgevoerd.

Diny was (gelukkig) getrouwd, haar man zong in een koor. Samen trokken ze er elke paar weken met de camper op uit. Niemand in hun omgeving die zich kan voorstellen dat Diny in een of andere affaire was verwikkeld - van welke aard dan ook.

Het was de tweede dodelijke aanval op iemand die een hond uitliet in drie dagen. Eerder werd de Japanse Etsuko doodgestoken, in Den Haag.

Uiteindelijk bleek dat de drie slachtoffers door dezelfde man waren vermoord, de 27-jarige Thijs H. uit Den Haag (maar oorspronkelijk uit Limburg).

Geen domme jongen overigens, deze zoon van een advocaat. Hij werkte als data-analist. Zijn LinkedIn-pagina vermeldde evenwel geen werkzaamheden na 2017.

Maar intelligentie en gekte verdragen elkaar soms heel goed. 

H. had psychische problemen, hij zou een zelfmoordpoging hebben gedaan en kreeg antidepressiva. Zijn familie hield het voor mogelijk dat hij door die medicijnen in een psychose is geraakt.

Hij was onder behandeling van een ggz-instelling. Na de moord in Den Haag was hij naar die instelling teruggekeerd. Omdat hij er niet gedwongen was opgenomen en geen gewelddadig gedrag vertoonde, kon hij de instelling eenvoudig verlaten.

Dat deed hij op 7 mei. Hij mompelde dat hij naar de Brunssummerhei zou gaan. 

Later die dag keerde hij terug, met bebloede kleding. 

Toen de twee moorden op de hei in de openbaarheid kwamen, telde het personeel 1 en 1 op en kwam tot 2. Maar hun beroepsgeheim verbood de medewerkers de politie in te lichten. Dat kon wel toen H. het brandalarm had laten afgaan om te kunnen ontsnappen.

Veertien uur later werd hij opgepakt.

Toen werd ook duidelijk dat zijn ouders bewijsmateriaal tegen hun zoon hadden vernietigd. Ze hadden zijn bebloede kleding gewassen en zijn appartement in Den Haag opgeruimd.

Alleen niet goed genoeg, want daar werd een van de moordwapens gevonden.

Overigens konden ze daar niet voor vervolgd worden. Directe verwanten van een verdachte hoeven niet aan zijn of haar veroordeling mee te werken - en kennelijk valt het vernietigen van bewijsmateriaal daar ook onder.

Tijdens een pro forma-zitting verklaarde Thijs H. dat stemmen hem opdracht hadden gegeven twee moorden te plegen. Aan die oproep had hij nog maar half voldaan toen hij in Den Haag mevrouw Etsuko had vermoord.

Tijdens de inhoudelijke behandeling in juni 2020 werd duidelijk dat H. zijn moordopdrachten (ook) kreeg via kentekens en nieuwsberichten.

Volgens H. was hij in een psychose toen hij de moorden pleegde, al dan niet als gevolg van medicijngebruik. Maar uit onderzoek naar de zoekgeschiedenis op zijn computer leek het tegendeel waar te zijn.

Sterker: het Openbaar Ministerie was van oordeel dat hij de moorden met voorbedachte raad had gepleegd: hij liet expres zijn telefoon thuis, zodat die zijn locatie niet zou verraden.

Volgens deskundigen van het Pieter Baan Centrum was Thijs H. volledig ontoerekeningsvatbaar, maar het OM meende dat hij slechts licht ontoerekeningsvatbaar was en eiste 24 jaar en tbs.

De rechtbank oordeelde - net als het OM - dat Thijs H. niet geheel ontoerekeningsvatbaar was ten tijde van de moorden. En dus strafbaar.

Volgens de rechtbank was er ook geen sprake van een 'ogenblikkelijke gemoedsopwelling' - met andere woorden: hij had voldoende tijd om zich te beraden en handelde met de nodige kalmte. Hij bepaalde zelf te doden en zelf te stoppen met doden.

H.  kreeg 18 jaar en tbs met dwangverpleging. Ook moet hij ruim 103.000 euro schadevergoeding betalen aan de nabestaanden van de drie slachtoffers.

De rechtbank vindt dat de tbs-behandeling moet ingaan als H. een derde van zijn gevangenisstraf heeft uitgezeten. Dan is de kans op een succesvolle behandeling het grootst.

Dat was vroeger ook zo, maar sommigen vonden het enkele jaren geleden verstandig tbs pas in te laten gaan als twee derde van de gevangenisstraf erop zat.

Tijdens het hoger beroep stelden deskundigen (opnieuw) dat H. volledig ontoerekeningsvatbaar was.

Het OM eiste desondanks een gevangenisstraf: 30 jaar 

Plus tbs. Levenslang was voor het OM geen optie, want dan zou hij mogelijk onbehandeld vrijkomen. En de kans op herhaling was te groot. 

Maar mocht het hof oordelen dat H. niet aan een stoornis van zijn geestesvermogen lijdt, dan wil het OM levenslang opgelegd zien. 

H. werd emotieloos, calculerend en manipulatief genoemd.

Het hof veroordeelde hem tot 22 jaar en tbs.

Daders/verdachten

NaamThijs H.
Geboren
Overleden
 9,2
KNMI Maastricht – 07-05-2019

Labels

Bijgewerkt: 17-03-2022 13:28

Reacties (0)

Log in om te reageren